نام و نام خانوادگی: آقای جمشید بردبار

نام شركت: افراز آزما

تحصیلات: لیسانس برق و الكترونیك

نام محصول: تجهیزات آزمایشگاهی


در اصفهان در سال 1332 متولد شدم  و از آنجایی كه پدرم به تهران منتقل شد برای ادامه تحصیل به تهران آمدم و در سال 1352 در رشته برق در دانشگاه شریف مشغول به تحصیل شدم.

در دوران كودكی از آنجایی كه انسان از زندگی خود خبری ندارد و به خصوص كه جامعه در قرن اخیر سرعت وحشتناكی گرفته است علاقه بسیاری داشتم كه استاد دانشگاه شوم و به تحقیق وتفحص بپردازم. از دوران كودكی به رشته برق علاقه بسیاری

داشتم ودر ضمن در نقاشی و كارهای هنری هم فعالیت زیادی داشتم. در كودكی ونوجوانی الگوی خاصی نداشتم. مادرم خانه دار بود.از نظر مالی زندگی متوسطی داشتیم، فامیل ما خیلی پولدار نبود ولی از نظر معلومات و سواد و شخصیت در سطح بالایی قرار داشت و از نظر عاطفی  واخلاقی خانواده و فامیل خوبی داشتیم  و از نظر مالی هر چه كه زمان می گذشت وضع مالی ما بهترمی شد.فشار اقتصادی اگر از یك حد بیش تر باشد نمی تان رشد كرد و از نظر خانوادگی نیز باید محیط خانواده نسبتاً آرام باشد.

كسی كه محدودیت مالی دارد بهتر رشد می كند و بهتر مشكلات را تحمل می كند. از سال 1359شركتی را با چند تن از دوستان و

هم دانشگاهی هایم ثبت كردیم كه قرار بود با هم یك كار تولیدی راه بیندازیم، بعد از انقلاب جو خود كفایی بر جامعه ما حاكم بود و ما نیز احساس وظیفه می كردیم. در شركت كنترل ابزار با آقای مهندس خداوندیان حدود15 سال كار كردم. در یك جهانی كه جهان تولید است تحصیل پایه پیشرفت است به عقیده من اگر كسی بخواهد دكترا ویا فوق لیسانس بگیرد نبید در ایران تحصیل كند و باید كه به خارج از كشور برود.بنابر این گاهی تحصیلات عالیه دانشگاهی از نظر كار كردن ضرر هم دارد و انسان را از واقعیات دور می كند. تمدنی كه در حال پیشرفت است به جهت روشن در حال حركت نیست و تعاملات انسانی در آن در نظر گرفته نمی شود و بیشتر منافع كمپانی های بزرگ است كه همه چیز را به جلو می برد ما كار عمده مان را انجام دادهایم و من تا جایی كه با جوانان صحبت كرده ام هیچ یك نسبت به آینده  امیدوار نیستند. به نظرم در دنیا همه چیز نسبی است و هیچ چیز مطلقی وجود ندارد به نظرم شانس عامل مهمی است كه در كجا به دنیا بیایی و پدر ومادرت چه كسانی هستند و در همان جامعهای كه به دنیا آمده ای چه اتفاقاتی از نظر سیاسی، علمی، جنگ، طبیعت و....، میافتد. در آن زمان می دیدم كسانی كه در بخش خصوصی كار می كردند و كار آزاد دارند و وضعشان بهتراست. از كودكی دوست داشتم چیزی را بسازم كه نداشتم  به همین دلیل كار تولیدی را بسیار دوست داشتم ولی در كارهای دولتی مجبور هستی از دولت فرمان بگیری ودر یك چارچوب خشك حركت كنی  و آزادی عمل وجود ندارد به همین دلیل كار دولتی را دوست نداشتم.

می توان در ایران فرصتهایی را با تلاش و پشتكار از دست نداد.

ما خیلی چیزها تحقیق و بررسی كرده ایم و به این نتیجه رسیدیم كه فایده ای ندارد یا نتوانستیم آن را تمام كنیم ولی به راحتی  كار را رها نكرده ام. در زندگی شكست داشته ام ولی همیشه برایم سلامتی افراد مهم ترین چیز بوده است هر زمانی كه مشكلی پیش می آید، مشكل خودم را با مشكلاتی كه برای دیگران پیش می آید مقایسه می كنم و آن مشكل در نظرم بسیار كوچك می آید. من در كارم زیاد مشورت می كنم و برای یك كار از چند كانال می روم تا یكی به نتیجه برسد.